ज्या दिवशी अंगावर जाणे सुरू झाले तो दिवस एक/पहिला धरावा.
घरगुती पॅड, सॅनिटरी नॅपकिन,टॅम्पून,मेंन्स्ट्रुअल कप्स, रेडिमेड कॉटन पॅड.
हा चॉईस अतिशय वैयक्तिक आहे आणि परिस्थिती, रक्तस्त्राव,दिवस/रात्र,अशा काही बाबींवर ते अवलंबून आहे.
कोणतेही साधन वापरले तरी ते सहा तासांनी (गरज असल्यास आधी)बदलले पाहिजे.
पुन्हापुन्हा वापरायच्या साधनांबाबत काटेकोरपणे स्वच्छ्ता पाळली पाहिजे, तसेच वापरून टाकून देण्याच्या साधनांची ही योग्य प्रकारे विल्हेवाट लावली पाहिजे.
https://www.greenthered.in या वेबसाईटवर उपलब्ध माहिती जरूर पहा.
मासिक पाळीच्या साधारण आठ ते 10 दिवस आधी काही स्त्रियांना काही लक्षणे जाणवतात जसे
शरीरात होणाऱ्या हार्मोन्सचे बदल व असंतुलन यामुळे हा त्रास होतो.(प्रेग्नंसीच्या सुरवातीला ही अशी लक्षणे जाणवतात) काही प्रमाणात मानसिक ताणतणावही यास कारणीभूत होतात.
लक्षणे कमी करण्यासाठी औषधोपचारांची गरज लागू शकते. याशिवाय योग्य आहार,व्यायाम ,झोप नीट घेणे आणि जीवनशैली मध्ये सुधारणा करणे याचाही फायदा होतो.
२० दिवसांपेक्षा कमी अथवा ३५ दिवसांपेक्षा जास्त उशीरा आणि बदलत्या कालावधीने येणारी पाळी.
याव्यतिरिक्त जर पाळी अनियमित असेल व पाळी येण्याआधी किंवा येऊन गेल्यानंतर अधून-मधून वारंवार कमी जास्त प्रमाणात रक्तस्त्राव होत असेल तर त्यासाठी स्त्री-रोग तज्ञांकडून तपासणी करून घेणे गरजेचे आहे. कारण अशा तक्रारी हॉर्मोनल इम्बॅलन्स थायरॉईडचे आजार,इंडोमेट्रियल पॉलिप,गर्भाशयातील गाठी, गर्भाशय मुखावरील जखम,प्रेग्नंसीची कॉम्प्लिकेशनस् आणि कॅन्सर यामुळे ही होऊ शकतात.
मासिक पाळी येण्यापूर्वी पोट दुखणे, पाळीच्या वेळी दुखणे आणि दुखण्याची तीव्रता यानुसार निदान व उपचार केले जातात. सहसा मल्टी विटामिन गोळ्या व दुखणे कमी करण्याच्या गोळ्या यामुळे समाधान कारक परिणाम होतो.
याखेरीज योग्य आहार, व्यायाम व जीवनशैलीतले बदल यामुळेही फायदा होतो. एन्डोमेट्रिओसिस,ऍडिनोमायोसिस,पि.आय.डी.अशा संभाव्य कारणांचे निदान करण्यासाठी सोनोग्राफी केली जाते.कारणांनुसार उपाययोजना कराव्या लागतात.
याचा प्रत्यक्ष संबंध हॉर्मोन्सशी आहे. मासिक पाळी सुरु झाल्यानंतर पहिले दीड वर्ष,डिलिव्हरी नंतर ,स्तनपान चालू असताना आणि रजोनिवृत्तीचा काळ जवळ आल्यानंतर पाळी अनियमित होते हे नैसर्गिक आहे पण